مطالعه‌ای که اخیراً در ژورنال Geophysical Research Letters منتشر شده است، یافته‌های هشداردهنده‌ای را در مورد تأثیر ماهواره‌های Starlink ایلان ماسک و دیگر ماهواره‌های مدار پایین زمین بر لایه ازن زمین منتشر کرده است.
ماهواره ها، زمانی که به پایان عمر عملیاتی خود می رسند، اغلب دوباره وارد جو زمین می شوند و می سوزند. در این مطالعه ذکر شد که این فرآیند باقیمانده قابل توجهی از ذرات اکسید آلومینیوم را به جا می گذارد.
این ذرات، همانطور که در این مطالعه مشخص شد، بین سال‌های 2016 تا 2022 هشت برابر شده‌اند که عمدتاً توسط ماهواره‌هایی مانند ماهواره‌های برنامه Starlink اسپیس ایکس هدایت می‌شوند.
نگرانی در خواص شیمیایی اکسیدهای آلومینیوم است. برخلاف آلاینده‌های سنتی مانند CFCs که تحت پروتکل 1987 مونترال برای محافظت از لایه اوزون تنظیم شدند، اکسیدهای آلومینیوم واکنش متفاوتی نشان می‌دهند. آنها واکنش‌های شیمیایی را در استراتوسفر آغاز می‌کنند که مستقیماً مولکول‌های ازن را تخریب نمی‌کنند، اما باعث ایجاد واکنش‌هایی بین ازن و کلر می‌شوند. این منجر به تخریب سریع ازن می شود که برای محافظت از زمین در برابر اشعه ماوراء بنفش مضر بسیار مهم است.
مقیاس این موضوع با گسترش سریع صور فلکی ماهواره ای بزرگتر می شود. اسپیس ایکس به تنهایی قصد دارد تا 42000 ماهواره استارلینک را پرتاب کند، در حالی که سایر شرکت‌ها در سراسر جهان نیز در حال افزایش استقرار ماهواره‌های خود هستند.
هر پرتاب جدید نه تنها به جمعیت ماهواره ها می افزاید، بلکه به تجمع بالقوه اکسیدهای آلومینیوم در اتمسفر فوقانی نیز می افزاید.
علیرغم موفقیت پروتکل مونترال در کاهش CFCها و کمک به بازیابی لایه اوزون، افزایش غیرمنتظره آلودگی اکسید آلومینیوم چالش جدیدی را ایجاد می کند.
جوزف وانگ، محقق فضانوردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و نویسنده مسئول مطالعه جدید، می‌گوید: «تنها در سال‌های اخیر مردم شروع کرده‌اند که فکر کنند این ممکن است به یک مشکل تبدیل شود. ما یکی از اولین تیم‌هایی بودیم که به بررسی پیامدهای این حقایق پرداختیم.»
از آنجایی که جهان از مزایای فناوری ماهواره استقبال می کند، باید با عواقب ناخواسته بر لایه ازن زمین نیز مقابله کرده و به آنها رسیدگی کند.
