اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست؟ تست شخصیت ضد اجتماعی

قادر به کنترل خشم خود نیستنداختلالات شخصیت، شرایط روانی است که بر نحوه تفکر، درک، احساس یا ارتباط فرد با دیگران تأثیر می گذارد. اختلال شخصیت ضد اجتماعی نوع خاصی از اختلال شخصیت های چالش برانگیز است که با رفتارهای تکانشی، غیرمسئولانه و اغلب مجرمانه مشخص می شود. فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولاً فریبکار و بی پروا است و به احساسات دیگران اهمیتی نمی دهد. مانند سایر انواع اختلال شخصیت، اختلال شخصیت ضد اجتماعی نیز در یک طیف قرار دارد، به این معنی که شدت آن از رفتارهای نسبتا بد تا نقض مکرر قانون و ارتکاب جرایم جدی متغیر است.

سلب‌ مسئولیت: بخش تحریریه‌ی چیکاو در تهیه‌ این محتوای تبلیغاتی نقش نداشته و هیچگونه مسئولیتی در قبال صحت آن ندارد.

آنها همچنین تمایلی به احساسات ندارند و همدلی پایینی دارند. آنها می توانند فریبنده، کاریزماتیک و جذاب باشند. آنها نسبت به افراد مبتلا به روانپریشی تمایل دارند که تکانشگرتر، غیرقابل پیش بینی تر و تحریک پذیر تر باشند. اختلال ضد اجتماعی 2 تا 4 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و در مردان شایع تر است.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب قانون را زیر پا می گذارند و مجرم می شوند. آنها ممکن است دروغ بگویند، رفتار خشونت آمیز یا تکانشی داشته باشند و در مصرف مواد مخدر و الکل مشکل داشته باشند. به دلیل این ویژگی ها، افراد مبتلا به این اختلال معمولاً نمی توانند مسئولیت های مربوط به خانواده، کار یا مدرسه را انجام دهند.

سایکوپات با شخصیت ضد اجتماعی متفاوت است، اما ویژگی‌های ضد اجتماعی و سایکوپاتی با هم همپوشانی دارند، از جمله نداشتن عذاب وجدان و همدلی.سایکوپات ها افرادی هستند که رفتارهای خطرناک، شدیدتر و روان پریشی را نشان می دهند. این یک اختلال نیست بلکه مجموعه ای از ویژگی هاست. معیارهای روان‌پریشی برای سایکوپات ها شامل علائم روان‌شناختی و برخی رفتارهای خاص است. از سوی دیگر، معیارهای اختلال شخصیت ضد اجتماعی، بیشتر بر رفتارهایی متمرکز است که مشهودتر و قابل رویت است.

نشانه های اختلال شخصیت ضد اجتماعی

علائم و نشانه های اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • عدم همدلی با دیگران و عدم پشیمانی از آسیب رساندن به دیگران
  • ریسک پذیری غیرضروری یا رفتار خطرناک بدون توجه به ایمنی خود یا دیگران
  • روابط ضعیف یا توهین آمیز
  • عدم توجه به پیامدهای منفی رفتار یا درس نگرفتن از آنها
  • بی‌مسئولیت مداوم و کوتاهی مکرر در انجام تعهدات کاری یا مالی
  • عدم توانایی در کنترل خشم
  • عدم انطباق با هنجارهای اساسی اجتماعی
  • سرزنش دیگران به خاطر مشکلاتشان
  • تکبر، احساس برتری و عقاید قوی
  • مشکلات مکرر با قانون، از جمله رفتار مجرمانه
  • نقض مکرر حقوق دیگران از طریق ارعاب و عدم صداقت
  • بی اعتنایی به حق و باطل
  • نقض مکرر حقوق فیزیکی یا عاطفی دیگران
  • عدم ثبات در شغل و زندگی خانگی؛ ممکن است دوره های طولانی بیکاری را پشت سر بگذارد، به عنوان مثال، حتی در مناطق یا موقعیت هایی که مشاغل به راحتی در دسترس هستند
  • دروغگویی یا فریب مداوم برای سواستفاده از دیگران
  • سنگدلی، بدبینی و بی احترامی به دیگران
  • استفاده از جذابیت یا شوخ طبعی برای ازار دیگران، برای منافع شخصی یا لذت شخصی
  • تکانشگری یا ناتوانی در برنامه ریزی آینده
  • خصومت، تحریک پذیری قابل توجه، بی قراری، پرخاشگری یا خشونت

بزرگسالان مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولاً علائم اختلال سلوک را قبل از 15 سالگی نشان می دهند. علائم و نشانه های اختلال سلوک شامل مشکلات رفتاری جدی و مداوم است، مانند:

  • پرخاشگری نسبت به مردم و حیوانات
  • تخریب اموال
  • فریبکاری
  • سرقت
  • نقض جدی قوانین
  • رفتاری پرخاشگرانه و آسیب زا
  • فرار از مدرسه

درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی

در گذشته تصور می شد که اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک اختلال مادام العمر است، اما همیشه اینطور نیست و گاهی اوقات می توان آن را مدیریت و درمان کرد. شواهد نشان می دهد که رفتار می تواند در طول زمان با درمان بهبود یابد، حتی اگر ویژگی های اصلی مانند عدم همدلی باقی بماند. درمان توصیه شده برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی با در نظر گرفتن عواملی مانند سن، سابقه ارتکاب جرم و وجود مشکلات مرتبط مانند سوء مصرف الکل یا مواد مخدر به شرایط او بستگی دارد. خانواده و دوستان فرد اغلب نقش فعالی در تصمیم گیری در مورد درمان و مراقبت از او دارند. گاهی اوقات فرد مبتلا، خدمات سوء مصرف مواد و مراقبت های اجتماعی نیز ممکن است نیاز داشته باشد. درمان این اختلال سخت است چون، افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی به ندرت به دنبال کمک هستند، زیرا اغلب فکر می کنند که به آن نیاز ندارند. درمان مناسب ممکن است به شما کمک کند رفتار خود را تنظیم کنید و آسیب به اطرافیانتان را کاهش دهید. حفظ روابط سالم و یک سیستم پشتیبانی از عوامل کلیدی در مدیریت این اختلال در درازمدت هستند. رفتار درمانی یا روان درمانی در محیط های فردی یا گروهی ممکن است کمک کند. پزشکان گاهی اوقات از برخی داروهای روانپزشکی مانند تثبیت کننده های خلق و خو، ضد افسردگی ها یا برخی از داروهای ضد روان پریشی برای درمان علائمی مانند پرخاشگری تکانشی استفاده می کنند. FDA هیچ دارویی را به طور خاص برای اختلال شخصیت ضد اجتماعی تایید نکرده است.

اگر یکی از نزدیکان شما مبتلا به این اختلال است، شرکت در یک گروه حمایتی را در نظر بگیرید یا از یک روانپزشک، مددکار اجتماعی یا روانشناس کمک بگیرید. شما نمی توانید رفتار فرد مورد علاقه خود را تغییر دهید، اما می توانید مهارت های مقابله ای را یاد بگیرید تا به شما در تعیین حد و مرزها و محافظت از خود در برابر آسیب کمک کند.

پیشگیری از اختلال شخصیت ضد اجتماعی

هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از بروز اختلال شخصیت ضد اجتماعی در افراد در معرض خطر وجود ندارد. از آنجایی که تصور می شود رفتار ضد اجتماعی ریشه در دوران کودکی دارد، والدین، معلمان و پزشکان اطفال ممکن است بتوانند علائم هشدار دهنده اولیه را تشخیص دهند. ممکن است تلاش برای شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، مانند کودکانی که علائم اختلال سلوک را نشان می‌دهند، و سپس ارائه مداخله زودهنگام کمک کند.

تشخیص و تست شخصیت ضد اجتماعی

پس از ارزیابی پزشکی برای کمک به رد سایر شرایط پزشکی مثل بیماری ها یا آسیب های مغزی، با مراجعه به روانشناس یا روانپزشک او با بررسی های لازم، تشخیص گذاری می کند. تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولاً بر اساس موارد زیر است:

  • یک ارزیابی روانشناختی که افکار، احساسات، روابط، الگوهای رفتاری و سابقه خانوادگی را بررسی می کند
  • سابقه بیماری های پزشکی و روانی
  • علائم اختلال مطابق معیارهای تشخیصی

تشخیص اختلال شخصیت ضداجتماعی به افراد زیر 18 سال داده نمی شود. با این حال، علائم شخصیت ضداجتماعی برای اولین بار در دوران کودکی یا نوجوانی و قبل از 15 سالگی ظاهر می شود و ممکن است در آن زمان تشخیص اختلال سلوک را به همراه داشته باشد. شناسایی زودهنگام اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است به بهبود نتایج بلندمدت کمک کند.

همچنین برای ارزیابی سریع و شروع تشخیص، تست شخصیت ضد اجتماعی می تواند مفید باشد. گرچه این تست جایگزین تشخیص متخصص نیست اما نتایج آن معتبر هستند و می توان با نتایج آن به متخصص روانشناس بالینی مراجعه کرد. این اختلال مشابهت هایی هم با شخصیت مرزی دارد. برای سنجش اختلال شخصیت مرزی از تست شخصیت مرزی استفاده نمایید.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.