یک شهاب‌سنگ به قطر تقریبی یک متر در تاریخ 22 اکتبر 2024، تنها چند ساعت پس از کشف اولیه، وارد جو زمین شد و سوخت. این جرم آسمانی که با نام 2024 UQ شناخته می‌شود، توسط سیستم هشدار آخرالزمانی برخورد سیارک‌ها (ATLAS) در هاوایی کشف شد. این شهاب‌سنگ بدون اینکه توسط سیستم‌های نظارت جهانی بر برخوردها شناسایی شود، به سمت سیاره زمین حرکت کرد و بر فراز اقیانوس آرام، در سواحل کالیفرنیا، متلاشی شد.
مرکز هماهنگی اجرام نزدیک به زمین آژانس فضایی اروپا (ESA) بعداً این رویداد را در خبرنامه ماه نوامبر خود تأیید کرد و گزارش داد که داده‌های ردیابی این شهاب‌سنگ تا پس از وقوع برخورد به سیستم‌های نظارت نرسیده بود.
داده‌های ردیابی محدود به دلیل زمان تشخیص
طبق خبرنامه ماه نوامبر ESA، 2024 UQ توسط تلسکوپ‌های نظارت آسمانی ATLAS شناسایی شده بود. با این حال، این شهاب‌سنگ به دلیل قرارگیری بین دو میدان آسمانی مجاور در سیستم نظارتی، تنها چند دقیقه قبل از ورود به جو زمین به عنوان یک جرم متحرک شناسایی شد.
این تأخیر در تشخیص به این معنی بود که داده‌های ردیابی ضروری به تأخیر افتاد و برای مراکز نظارت بر برخورد، که تهدیدات بالقوه اجرام نزدیک به زمین (NEO) را ردیابی می‌کنند، در دسترس نبود.
تأیید برخورد شهاب‌سنگ با استفاده از داده‌های ماهواره‌های هواشناسی NOAA و نظرسنجی آسمانی کاتالینا ناسا، که فلاش‌هایی را ثبت کردند که ورود 2024 UQ را تأیید می‌کرد، امکان‌پذیر شد.
سومین رویداد برخورد قریب‌الوقوع در سال 2024
این حادثه سومین رویداد برخورد قریب‌الوقوع در سال 2024 بود. در ژانویه، یک جرم مشابه با نام 2024 BX1 بر فراز برلین سوخت، در حالی که شهاب‌سنگ دیگری به نام 2024 RW1 در ماه سپتامبر بر فراز فیلیپین منفجر شد و فیلم‌هایی از این توپ آتشین توسط ناظران محلی ضبط شد. این موارد نشان‌دهنده نادر بودن اما افزایش فرکانس ورود شهاب‌سنگ‌های کوچک به جو زمین بدون شناسایی است.
تلاش‌های جهانی برای نظارت بر اجرام نزدیک به زمین
دفاع سیاره‌ای همچنان اولویت است زیرا آژانس‌های فضایی در سراسر جهان در حال توسعه سیستم‌هایی برای ردیابی اجرام بالقوه خطرناک هستند. علاوه بر پروژه‌هایی مانند ATLAS و نظرسنجی آسمانی کاتالینا، ماموریت آتی NEO Surveyor ناسا قصد دارد از فناوری مادون قرمز برای افزایش قابلیت‌های تشخیص استفاده کند.
مرکز هماهنگی NEO ESA به کار خود در زمینه ردیابی اجرام نزدیک به زمین ادامه می‌دهد، در حالی که آزمایش‌های انحراف، از جمله ماموریت DART ناسا در سال 2022، نیز در حال انجام است تا استراتژی‌های بالقوه انحراف سیارک‌ها را آزمایش کنند.
