تلسکوپ وب، گسترش پوستههای غنی از کربن را در یک سیستم ستارهای ثبت کرد
یک سیستم دوتایی از ستارههای سنگین در کهکشان راه شیری به نام «ولف-رایه ۱۴۰» به دقت مورد مطالعه قرار گرفته و شکلگیری و گسترش رو به بیرون پوستههای غنی از کربن در اطراف آن آشکار شده است.
دادههای به دست آمده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، ۱۷ پوستهی متحدالمرکز را نشان میدهد که با فواصل زمانی منظم در حال گسترش هستند و با سرعتی حدود یک درصد سرعت نور به بیرون حرکت میکنند. این یافتهها به ما کمک میکنند تا بفهمیم چگونه عناصری که برای حیات ضروری هستند، مانند کربن، در سراسر فضا پخش میشوند و درک ما از تکامل کیهانی را بهبود میبخشند.
حرکت پوستههای گرد و غبار با مشاهدات ثبت شد
طبق آخرین گزارش ناسا، این سیستم از دو ستاره تشکیل شده که در مداری بیضی شکل به دور یکدیگر میچرخند. وقتی این دو ستاره به نزدیکترین فاصله از هم میرسند، بادهای ستارهای آنها با هم برخورد میکنند و موادی را فشرده کرده و گرد و غبار غنی از کربن تشکیل میدهند.
همانطور که در یک بیانیه مطبوعاتی رسمی توسط ناسا گزارش شده، اِما لیب، دانشجوی دکترا در دانشگاه دنور و نویسنده اصلی این مطالعه، اشاره کرد که سرعتهای ثابت این پوستهها توسط مشاهدات دقیق وب تأیید شده است.
در طول ۱۴ ماه، مشخص شد که این پوستهها به طور محسوسی در حال گسترش هستند و گرد و غبار با سرعتی بیش از ۱۶۰۰ مایل در ثانیه حرکت میکند. جنیفر هافمن، استاد دانشگاه دنور و یکی از نویسندگان این مطالعه، تأکید کرد که چگونه این سیستم جدول زمانی معمولی نجومی را به چالش میکشد و تغییرات سریع را در مقیاس سالانه نشان میدهد.
شکلگیری گرد و غبار مرتبط با پویایی ستارهها
مشاهده شد که گرد و غبار هر هشت سال یکبار، زمانی که ستارهها به نزدیکترین نقطه مداری خود میرسند، تولید میشود. رایان لاو، ستارهشناس در NSF NOIRLab و یکی از نویسندگان، اظهار داشت که تصویربرداری فروسرخ میانی برای تشخیص این شکلگیریهای گرد و غبار سرد بسیار مهم بود. او بر اهمیت ثبت فرآیند شکلگیری گرد و غبار با دقتی بیسابقه تأکید کرد.
آینده ولف-رایه ۱۴۰
ستارهی بزرگتر از این دو، یک ستاره ولف-رایه، به پایان عمر خود نزدیک میشود و ممکن است به عنوان یک ابرنواختر منفجر شود یا به یک سیاهچاله تبدیل شود. لاو اشاره کرد که بقای چنین گرد و غبار غنی از کربن میتواند به پاسخ به سؤالاتی در مورد منشأ گرد و غبار کیهانی کمک کند. این یافتهها میتوانند نقش کلیدی در درک فرآیندهای پشت ایجاد سیارات سنگی و منظومههای خورشیدی ایفا کنند.