در مشاهده اخیر، تلسکوپ فضایی هابل ناسا تعامل نزدیک بین کهکشان راه شیری و یکی از نزدیک‌ترین همسایگان کهکشانی آن، یعنی ابر بزرگ ماژلانی (LMC)، را ثبت کرده است.
این تحلیل جدید از LMC که توسط اندرو فاکس از مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی آژانس فضایی اروپا (STScI) در بالتیمور رهبری شده، اثرات برخورد نزدیک این کهکشان با هاله عظیم کهکشان راه شیری را نشان می‌دهد، که منجر به کاهش قابل توجه هاله گازی خود LMC شده است.
هاله ابر بزرگ ماژلانی: اندازه‌گیری شگفت‌انگیز
برای اولین بار، داده‌های هابل به محققان این امکان را داد تا وسعت هاله LMC را اندازه‌گیری کنند که اکنون به ۵۰,۰۰۰ سال نوری تخمین زده می‌شود و این اندازه بسیار کوچکتر از کهکشان‌های مشابه از نظر جرم است.
فاکس توضیح داد که این انقباض هاله نشان‌دهنده اثرات برخورد LMC با کهکشان راه شیری است، که باعث شده بخش قابل توجهی از لایه گازی بیرونی آن از دست برود. با وجود این کاهش‌ها، LMC هنوز گاز کافی برای تشکیل ستارگان جدید دارد و این امر به پایداری کهکشان کوتوله کاهش‌یافته کمک می‌کند.
«حذف فشار رام»: نیرویی که وارد عمل می‌شود
فرایندی که به نام «حذف فشار رام» شناخته می‌شود، مسئول بخش عمده‌ای از کاهش هاله LMC است. هنگامی که LMC به کهکشان راه شیری نزدیک شد، نیروی گرانشی کهکشان بزرگ‌تر باعث ایجاد اثر «باد» شد و گاز LMC را به سمت عقب هدایت کرد و یک جریان دم‌مانند به‌دنبال کهکشان ایجاد کرد.
سپنا میشرا، نویسنده اصلی مقاله تحقیقاتی، این نیرو را با یک «سشوار» قدرتمند مقایسه کرد که گاز LMC را از آن جدا می‌کند. با این حال، انتظار نمی‌رود که این گاز به طور کامل از دست برود، زیرا کهکشان پس از نزدیک‌ترین گذر، به تدریج از کهکشان راه شیری دور می‌شود.
تحقیقات آینده و پیامدهای کیهانی
تیم تحقیقاتی برنامه‌ریزی کرده است تا لبه پیشرو هاله LMC را مورد مطالعه قرار دهد که هنوز بخش عمده‌ای از آن کشف نشده است. اسکات لوکینی از مرکز اخترفیزیک | هاروارد و اسمیت‌سونیان اظهار داشت که این تحقیق بر نقاط برخورد بین دو هاله تمرکز خواهد کرد و بینشی از طبیعت تعاملات کهکشانی در روزهای اولیه جهان به دست خواهد آورد.
