تحقیقات اخیر به درک جدیدی از موقعیت کهکشان ما در کیهان منجر شده است. یک مطالعه جدید نشان می دهد که کهکشان راه شیری ممکن است در یک “حوضه جاذبه” بسیار بزرگتر از آنچه قبلاً تصور می شد قرار داشته باشد.
این کشف آنچه را که در مورد محیط کهکشانی خود می دانیم به چالش می کشد و نشان می دهد که ابرخوشه ای که راه شیری را در خود جای داده می تواند 10 برابر بزرگتر از تخمین های فعلی باشد.
حوضه های جاذبه (BOAs) مناطق گرانشی هستند که در آن اجسام به سمت یک مرکز عظیم کشیده می شوند. این BOA ها را می توان به صورت لایه های درون لایه تجسم کرد. به عنوان مثال، منظومه شمسی ما بخشی از کهکشان راه شیری است، که متعلق به گروهی از کهکشان‌ها به نام گروه محلی است که خود در ساختارهای بزرگ‌تری مانند خوشه سنبله و ابرخوشه Laniākea قرار دارد.
کشف یک ساختار بزرگتر
بر اساس یک مطالعه جدید منتشر شده در Nature Astronomy، کهکشان راه شیری ممکن است بخشی از ساختاری حتی بزرگتر از Laniākea باشد که به طور بالقوه به غلظت Shapley متصل است.
تراکم شپلی یک خوشه عظیم از کهکشان ها است که مدت هاست شناخته شده است اما قبلا تصور نمی شد که بر کهکشان ما تأثیر بگذارد. این تحقیق جدید نشان می‌دهد که ممکن است تأثیر گرانشی قابل‌توجهی داشته باشد، که بسیار فراتر از چیزی است که تاکنون نقشه‌برداری کرده‌ایم.
به چالش کشیدن درک ما
دکتر نوام لیبسکیند، کیهان شناس در موسسه لایبنیتس برای اخترفیزیک پوتسدام، خاطرنشان می کند که گسترش دانش ما از جهان، ساختارهای کیهانی مرتبط تر و بزرگ تری را از آنچه تصور می کردیم، آشکار می کند.
تیم تحقیقاتی، به رهبری دانشمندانی که در ابتدا Laniākea را در سال 2014 کشف کردند، تخمین می‌زند که تقریباً 60 درصد احتمال دارد که کهکشان راه شیری بخشی از این BOA بزرگتر باشد. دکتر احسان کورکچی، ستاره شناس دانشگاه هاوایی، چالش های پیمایش های کیهانی را برجسته کرد و اظهار داشت که حتی پیشرفته ترین ابزارها ممکن است برای ثبت تصویر کامل از جهان ما کافی نباشند.
