دنباله دار نادر Tsuchinshan-ATLAS پس از 80000 سال در آسمان زمین ظاهر شد
دنباله دار Tsuchinshan-ATLAS که با نام C/2023 A3 نیز شناخته می شود، از 11 اکتبر 2024 به منظره ای خیره کننده برای رصدگران نیمکره شمالی تبدیل شده است.
پس از یک سفر طولانی که ده ها هزار سال پیش آغاز شد، این جرم آسمانی به تازگی عبور کرده است. نزدیک خورشید است و اکنون در حال بازگشت به سمت زمین است.
این پدیده در 12 اکتبر به نزدیکترین فاصله به سیاره ما می رسد و در فاصله 44 میلیون مایلی قرار دارد. با این حال، تمام این هفته، علاقه مندان به نجوم می توانند این دنباله دار را در آسمان عصر تماشا کنند. این یک فرصت عالی برای تماشاگران آسمان است تا نگاهی اجمالی به این بازدیدکننده درخشان داشته باشند.
مشاهده دنباله دار
علاقه مندان به ستاره شناسی که به دنبال یافتن این دنباله دار هستند باید کمی پس از غروب خورشید این کار را انجام دهند. در 11 اکتبر، در پایین افق غربی قابل مشاهده بود و درست بالای سیاره درخشان زهره ظاهر شد.
باب کینگ، سردبیر Sky & Telescope، استفاده از دوربین دوچشمی را برای دید بهتر این پدیده آسمانی پیشنهاد می کند. حدود 40 دقیقه پس از غروب آفتاب، به مکانی با منظره بدون مانع از افق غربی بروید. از آنجا، زهره را پیدا کنید و حدود دو و نیم مشت به سمت راست حرکت دهید تا دنباله دار را پیدا کنید.
بهترین روزها برای مشاهده
دید Tsuchinshan-ATLAS در آخر هفته به طور قابل توجهی بهبود خواهد یافت. تا 12 اکتبر، این دنباله دار در آسمان بلندتر شده است و اکنون برای مدت طولانی تری در گرگ و میش قابل مشاهده خواهد بود. تا عصر 14 اکتبر، دو مشت بالای زهره برای بینندگان شمال ایالات متحده قرار می گیرد. با پیشروی هفته، شرایط برای مشاهده، حتی با تداخل مهتابی، مساعدتر می شود.
خاستگاه های دنباله دار
این دنبالهدار بهطور مستقل توسط تیمهایی از رصدخانه کوه بنفش چین و سیستم آخرین هشدار برخورد سیارکی آفریقای جنوبی در اوایل سال 2023 کشف شد. هسته آن، جسمی جامد متشکل از یخ و غبار، از ابر اورت دور سرچشمه میگیرد. با نزدیک شدن به خورشید، گرما باعث تبخیر یخ می شود و دمی دیدنی ایجاد می کند که می تواند میلیون ها مایل گسترش یابد.
انتظار میرود این دنبالهدار تا پایان ماه اکتبر محو شود و با چشم غیرمسلح نامرئی شود، اگرچه دوربینهای دوچشمی ممکن است هنوز آن را تا اوایل نوامبر آشکار کنند. هنگامی که از مجاورت ما خارج می شود، به سفر خود به سمت منظومه شمسی بیرونی ادامه می دهد و به احتمال زیاد هرگز باز نخواهد گشت.