مشاهدات اخیر تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) نشان می دهد که آریل، یکی از قمرهای اورانوس، ممکن است اقیانوس مایع زیرزمینی را در خود جای دهد. آریل یکی از 27 قمری است که به دور اورانوس، هفتمین سیاره دور از خورشید، می چرخد. این کشف در طی یک دوره رصدی 21 ساعته به عنوان بخشی از پروژه “قمرهای اورانوس” انجام شد. تمرکز بر روی تشخیص نشانه های آب، آمونیاک و مولکول های آلی و همچنین یخ دی اکسید کربن بود.
دی اکسید کربن و مونوکسید کربن شناسایی شد
به‌طور غیرمنتظره‌ای، JWST یخ دی‌اکسید کربن را روی آریل پیدا کرد، علی‌رغم فاصله‌اش از خورشید، جایی که چنین یخی معمولاً به گاز تبدیل می‌شد. این یخ عمدتاً در سمتی از ماه قرار دارد که از جهت مداری آن دور است. وجود مونوکسید کربن، که برای اولین بار در آریل شناسایی شد، به فتنه می افزاید. مونوکسید کربن معمولاً فقط در دماهای بسیار پایین پایدار است، بسیار کمتر از میانگین دمای سطح آریل که حدود 65 درجه فارنهایت است.
مفاهیم زمین شناسی قمری و ماموریت های آینده
محققان پیشنهاد می کنند که یخ دی اکسید کربن ممکن است از یک اقیانوس زیرزمینی سرچشمه بگیرد و یخ از طریق شکاف های سطح ماه می گریزد. احتمال دیگر این است که تابش میدان مغناطیسی اورانوس می تواند مولکول ها را شکسته و یخ مشاهده شده را ایجاد کند. این مطالعه همچنین به وجود کربنات‌ها در سطح آریل اشاره می‌کند – کانی‌هایی که هنگام تعامل آب با سنگ تشکیل می‌شوند. این می تواند یک فضای داخلی فعال از نظر زمین شناسی را نشان دهد که قادر به حفظ یک اقیانوس زیر سطحی است.
این یافته ها علاقه به یک ماموریت بالقوه به اورانوس را برانگیخته است. مفهوم مدارگرد و کاوشگر اورانوس (UOP)، یک ماموریت پیشنهادی ناسا، می‌تواند داده‌های دقیق‌تری را ارائه دهد. با فرصت های پرتاب در اوایل دهه 2030 و نیاز به کمک گرانشی مشتری، اقدام به موقع برای تحقق این ماموریت بسیار مهم است.
در خاتمه، مشاهدات تلسکوپ فضایی جیمز وب از آریل حاکی از حضور یک اقیانوس زیرزمینی باستانی یا جاری است که فرصت های هیجان انگیزی را برای اکتشافات آینده اورانوس و قمرهای آن ارائه می دهد.
