تحقیقات اخیر بینش جدیدی در مورد سیارکی که 66 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد و باعث یک رویداد انقراض دسته جمعی شد که منجر به پایان دایناسورها شد، ارائه کرده است.
اکنون دانشمندان این ضربه‌گیر را به عنوان یک سیارک غنی از کربن از نوع C شناسایی کرده‌اند، نوعی سنگ فضایی که احتمالاً از کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری سرچشمه می‌گیرد.
محققان با بررسی ایزوتوپ‌های روتنیوم یافت شده در لایه زباله‌های جهانی به جا مانده از برخورد دهانه برخوردی Chicxulub به این نتیجه رسیده‌اند که ترکیب این سیارک از مواد طبیعی زمین متمایز است. همچنین انتظار می‌رود که درک اجزای تشکیل‌دهنده سیارک به محققان کمک کند تا در مورد برخوردهای سیارکی مشابه در آینده بیاموزند.
آنالیز روتنیم به منشاء سیارک ها اشاره می کند
تیم تحقیقاتی، از جمله ماریو فیشر-گود از دانشگاه کلن، به طور خاص بر روی روتنیم به دلیل کمیاب بودن آن در پوسته زمین تمرکز کردند و آن را به یک نشانگر عالی برای مواد فرازمینی تبدیل کرد. این تیم با تجزیه و تحلیل نمونه‌هایی از مکان‌هایی در دانمارک، ایتالیا و اسپانیا، یک ترکیب ایزوتوپی ثابت پیدا کرد که با سیارک‌های کربنی مطابقت دارد.
این کشف بسیار مهم است زیرا نظریه‌های دیگری را رد می‌کند که نشان می‌دهند ضربه‌گیر ممکن است یک دنباله‌دار بوده باشد یا فوران‌های آتشفشانی، مانند تله‌های دکن، مسئول وجود فلزات کمیاب مانند روتنیوم در لایه زباله بوده است. یکنواختی ترکیب ایزوتوپ در مکان‌های جغرافیایی مختلف، منشأ فرازمینی این سیارک را تقویت می‌کند.
این مطالعه نشان می دهد که این سیارک به احتمال زیاد از کمربند سیارکی واقع بین مریخ و مشتری سرچشمه گرفته است. برخورد دو سیارک در این کمربند ممکن است قطعه ای را در مسیری فرستاده باشد که در نهایت منجر به برخورد آن با زمین شد.
با این حال، این احتمال که این سیارک از ابر اورت دورتر، منطقه ای که منظومه شمسی را احاطه کرده است، به طور کامل رد نشده است. این عدم قطعیت فضایی را برای کاوش و تحقیقات بیشتر برای درک بهتر منشأ چنین رویدادهای فاجعه باری باز می کند.
دکتر کریگ والتون از دانشگاه کمبریج، اگرچه مستقیماً در این مطالعه شرکت نداشت، در مورد اهمیت این تحقیق در پیشبرد درک ما از تاریخ زمین به گاردین گفت. در حالی که هنوز سوالات بی پاسخی در مورد منشاء دقیق سیارک وجود دارد، این مطالعه بینش های مهمی را در مورد ماهیت اجرام آسمانی که نقش چشمگیری در شکل دادن به مسیر تکاملی سیاره داشته اند، ارائه می دهد.
این یافته‌ها به درک وسیع‌تری از چگونگی تأثیر چنین رویدادهایی بر توسعه حیات روی زمین کمک می‌کند و دیدگاه‌های جدیدی در مورد آسیب‌پذیری سیاره ما در برابر تأثیرات کیهانی ارائه می‌دهد.
