تیمی به رهبری اخترشناسان رادیویی هندی 34 منبع رادیویی غول پیکر جدید را از TIFR GMRT Sky Survey Alternative Data Release 1 (TGSS ADR1) با فرکانس 150 مگاهرتز کشف کردند. این اکتشافات شامل برخی از دورترین اشیاء در نوع خود می شود که دو مورد از آنها باورهای پذیرفته شده در مورد محیط خود را به چالش می کشند.
منابع رادیویی غول‌پیکر یکی از بزرگترین ساختارهای جهان هستند که میلیون‌ها سال نوری را در بر می‌گیرند – معادل هم‌تراز کردن چند ده راه شیری در یک ردیف. در هسته این ساختارهای عظیم یک سیاهچاله بسیار پرجرم قرار دارد که جرم آن از ده میلیون تا یک میلیارد برابر خورشید است. این سیاهچاله به عنوان یک موتور مرکزی عمل می کند و مواد اطراف را به داخل می کشد، که یونیزه می شود و نیروهای الکترومغناطیسی قدرتمندی تولید می کند. این نیروها مواد را به سمت بیرون می راند و جت هایی از پلاسمای داغ ایجاد می کنند که لوب های عظیمی از گسیل های رادیویی تولید می کنند که بسیار فراتر از اندازه مرئی کهکشان است.
برخی از منابع رادیویی غول پیکر ساختار و مورفولوژی پیچیده را نشان می دهند
تیم منجمان متشکل از دانشجویان دکترا نتای بوکتا و سوویک مانیک و اخترشناسان سابیاساچی پال و سوشانتا کی موندال، تحقیقات خود را با استفاده از TGSS به دلیل فرکانس پایین آن و حساسیت تلسکوپ رادیویی غول پیکر متروویو (GMRT) انجام دادند.
GMRT، واقع در نزدیکی روستای خداد در هند، تقریباً 90 کیلومتری شمال پونا، توسط مرکز ملی اخترفیزیک رادیویی (NCRA) مؤسسه تحقیقات بنیادی تاتا (TIFR) اداره می شود. از سال 2010 تا 2012، یک بررسی با استفاده از GMRT برای نقشه برداری از آسمان رادیویی با فرکانس 150 مگاهرتز انجام شد که حدود 90 درصد از آسمان را پوشش می داد.
ستاره شناسان بر این باورند که GRS ها به دلیل اندازه های عظیمشان، مرحله نهایی تکامل کهکشان های رادیویی را نشان می دهند. درک این ساختارهای عظیم برای مطالعه تکامل منابع رادیویی و محیط بین کهکشانی که لوب آنها را دور از کهکشان مادر محدود می کند، بسیار مهم است. تشخیص این GRS ها چالش برانگیز است، زیرا انتشار پل که دو لوب را به هم متصل می کند اغلب قابل مشاهده نیست. با این حال، بررسی‌های رادیویی با فرکانس پایین مانند TGSS برای شناسایی این جمعیت‌ها مناسب‌تر هستند، زیرا پلاسمای پیر در فرکانس‌های پایین‌تر روشن‌تر است.
جالب اینجاست که دو عدد از GRG ها (J0843+0513 و J1138+4540) این باور رایج را که GRG ها فقط در محیط های با چگالی کم رشد می کنند، نادیده می گیرند. این نشان می دهد که محیط به تنهایی ممکن است نقش مهمی در اندازه استثنایی آنها نداشته باشد.
