تست MMPI را می‌توان یکی از مهمترین و معتبرترین آزمونها در زمینه شخصیت دانست. این پرسشنامه در سال ۱۹۴۳ بوسیله هاتاوی و مک کنیلی در دانشگاه مینه سوتا ساخته شد و از آن پس در پژوهش های مختلف مربوط به مسائل شخصیتی و اختلالات روانی و در بیمارستان ها، کلینیکها و مراکز بهداشت روانی مورد استفاده گسترده‌ای قرار گرفت. از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۵۴ بالغ بر ۶۸۹ مقاله پژوهشی که بیانگر ارزش چشمگیر این پرسشنامه در تشخیص و ارزشیابی شخصیت می‌باشد، منتشر شد. هدف اصلی آزمون MMPI این است که افرادی را که مشکوک به مشکلات بهداشت روان یا سایر موارد بالینی هستند، غربالگری کند. اگرچه در ابتدا برای استفاده در جمعیت های غیر بالینی طراحی نشده بود، اما بعدها به کار رفت.
آزمون اولیه MMPI در سال ۱۹۴۳ منتشر شد، و تا زمان انتشار نسخه اصلاح شده آن (MMPI-2) دربارهٔ کفایت نمونه هنجاریابی شده اصلی نگرانی‌های جدی وجود داشت. نخستین نسخهٔ اصلاح شدهٔ و امروزی MMPI-2 ،MMPI است که در سال ۱۹۸۹ انتشار یافت. از مواردی که اصلاح شد می توان به این موارد اشاره کرد: در مواردی نوع دستور زبان و اشارات موجود در ماده‌ها منسوخ شده بود، بعض ماده‌ها شامل عبارات وابسته به جنس بود و نهایتاً این نگرانی وجود داشت که مجموع ماده‌های MMPI امکان ارزیابی بعضی از ویژگی های مهم را نداشت. در نتیجه نیاز به تجدیدنظر و هنجاریابی آن به شدت حس می‌شد و سمپوزیم MMPI در سال ۱۹۷۰ به‌طور کامل به موضوع تجدید نظر آن پرداخت.
خاطر نشان می شود که تست mmpi در مقایسه با تست نئو یا تست کتل آنلاین بیشتر بالینی و تشخیصی هست.
MMPI در حال حاضر معمولاً به دو شکل وجود دارد (MMPI-2، دارای 567 سوال با پاسخ درست / غلط، و MMPI-2-RF که جدیدتر است، و در سال 2008 منتشر شد و فقط شامل 338 سوال با پاسخ درست/غلط است. اگرچه MMPI-2-RF جدیدتر است و تکمیل آن تقریباً نصف زمان MMPI قدیمی را می طلبد (معمولاً حدود 40 تا 50 دقیقه)، اما MMPI-2 به دلیل پایگاه تحقیقاتی گسترده و آشنایی بیشتر در بین روانشناسان هنوز هم پرکاربرد است. (همچنین نسخه دیگر MMPI-A که منحصراً برای نوجوانان طراحی شده است و کاربرد زیادی دارد.)
کاربردهای تست MMPI
- غربالگری بالینی و تشخیص بالینی
- شناخت شخصیت فرد مورد نظر
- مشاوره خانواده
- مشاوره قبل و بعد از ازدواج
- انتخاب بهترین نوع درمان
- مشاوره قبل از استخدام
- مشاوره برای امور قضایی
تست MMPI-2
تست MMPI-2 با 10 مقیاس بالینی و 4 مقیاس روایی و اعتباری طراحی شده است که 10 دسته اصلی رفتار های غیرطبیعی انسان را ارزیابی می کند و چهار مقیاس اعتباری، که نگرش عمومی فرد را ارزیابی می کند و تعیین کننده این موضوع است که آیا فرد به روش درست و دقیقی به موارد آز تست پاسخ داده است یا خیر.
10 خرده مقیاس بالینی MMPI-2
MMPI-2 قدیمی 10 خرده مقیاس بالینی دارد که نتیجه پاسخ به سوالات خاصی از آزمون به روشی خاص است:
مقیاس شکایت جسمانی Hypochondriasis
مقیاس Hypochondriasis طیف گسترده ای از شکایات مبهم و غیر عادی در مورد عملکرد بدن را مشخص می کند. این شکایات عمدتا متمرکز بر شکم و کمر هستند و باوجود انجام آزمایشات منفی پزشکی همچنان ادامه دارند. دو عامل اصلی وجود دارد که این خرده مقیاس اندازه گیری می کند. سلامت جسمی ضعیف و مشکلات دستگاه گوارش.
مقیاس افسردگی (D)
مقیاس Depression، افسردگی بالینی را اندازه گیری می کند، که با علائم روحیه ضعیف، عدم امید به آینده و نارضایتی عمومی از زندگی فرد مشخص می شود.
هیستری (Hy)
مقیاس Hysteria در درجه اول پنج مولفه را اندازه گیری می کند (سلامت جسمی ضعیف، کمرویی، بدبینی، سردرد و روان رنجوری.
مقیاس انحراف روانی (Pd)
مقیاس انحراف روانی یا اجتماعی میزان رفتارهای ضداجتماعی فرد را نشان می دهد که شامل عذاب وجدان و همدردی پایین و رفتارهای ضداجتماعی است.
مقیاس مردانگی/زنانگی (Mf)
مقیاس مردانگی/زنانگی علاقه به مشاغل و سرگرمی ها، ترجیحات و زیبایی، انفعال فعالیت و حساسیت شخصی را اندازه گیری می کند. این مقیاس به معنای کلی میزان انطباق یک شخص با نقش های بسیار کلیشه ای مردانه یا زنانه را اندازه گیری می کند.
پارانویا (Pa)
مقیاس پارانویا در درجه اول حساسیت بین فردی، خودپسندی اخلاقی و سوءظن و وجود افکار پارانوئید را اندازه گیری می کند.
روان پریشی (Pt)
مقیاس روان پریشی برای اندازه گیری ناتوانی فرد در مقاومت در برابر اعمال یا افکار خاص، صرف نظر از ماهیت ناسازگار آنها در نظر گرفته شده است. “روان پریشی” اصطلاحی قدیمی است که برای توصیف آنچه اکنون وسواس فکری عملی یا افکار و رفتارهای وسواسی اجباری می نامیم استفاده می شود. این مقیاس همچنین باعث ترس های غیرعادی، انتقاد از خود، مشکلات تمرکز و احساس گناه می شود.
اسکیزوفرنیا (Sc)
مقیاس اسکیزوفرنیا، افکار عجیب و غریب، ادراکات عجیب و غریب، بیگانگی اجتماعی، روابط خانوادگی ضعیف، مشکلات تمرکز و کنترل فشار، عدم علاقه شدید و مشکلات جنسی را اندازه گیری می کند.
شیدایی (Ma)
مقیاس Hypomania برای اندازه گیری هیجان ملایم و خفیف است، که با خلق و خوی شورانگیز اما ناپایدار، هیجان روانی-حرکتی (به عنوان مثال، دستان لرزان) مشخص می شود. این مقیاس با بیش فعالی (از نظر رفتاری و شناختی) خودبزرگ بینی، تحریک پذیری و خودمحوری مشخص می شود.
درونگرایی اجتماعی (Si)
مقیاس درون گرایی اجتماعی درونگرایی اجتماعی و برون گرایی را اندازه گیری می کند.
در حالی که ده ها مقیاس اضافی از ترکیب این مقیاس های اصلی بوجود می آید، اما مقیاس های اصلی تست MMPI همین ده مورد است.
4 مقیاس اعتبار MMPI
اگر شخصی که در این آزمون شرکت می کند به روشی صادقانه یا صریح عمل نکند، MMPI-2 معیار معتبری برای آسیب شناسی روانی یا رفتاری فرد نیست. یک شخص ممکن است به هر دلیلی تصمیم بگیرد که رفتار ارزیابی شده توسط آزمون را بیش از حد گزارش کند (اغراق کند) یا گزارش کم کند و یا انکار کند که این دومورد اول به اصطلاح وانمود خوب و وانمود بد نامیده می شوند.
امتیازدهی و تفسیر MMPI-2
پرسشنامه شخصیت چند وجهی مینه سوتا پس از انجام و نمره گذاری MMPI-2، یک گزارش تفسیری توسط روانشناس ارائه می دهد. نمرات در مقیاسی از 30 تا 120 به “نمرات T” عادی شده تبدیل می شوند. دامنه “طبیعی” نمرات T از 50 تا 65 است. هر چیزی بالاتر از 65 و هر چیزی زیر 50 از نظر بالینی قابل توجه است.
در طول سال ها و طی چندین مطالعه تحقیقاتی، مجموعه ای از پروفایل های استاندارد بالینی در MMPI-2 ایجاد شده اند که متخصصان آنها را “کد” می نامند. نوع کدگذاری یعنی مثلا فرد دو مقیاس نمره T قابل توجه بالایی را نشان دهد، یا یکی بالاتر از دیگری باشد. به عنوان مثال، کد 2-3 (به این معنی که مقیاس 2 و مقیاس 3 به طور قابل توجهی بالا رفته اند) نشان دهنده افسردگی قابل توجه، کاهش سطح فعالیت و سستی است.
مقیاس های روایی
- (L) دروغسنج:سادگی، تحجر فکری یا دروغگویی آزمودنی را نشان می دهد.
- (F) نابسامدی: بیشتر نمودار آشفتگی فکری و خود کم انگاری است.
- (K) مقاومت دفاعی:جنبه های دفاعی آزمودنی را نشان می دهد.
مقیاسهای بالینی
- (Hs) هیپوکندریHypochondriasis
- (D) افسردگی Depression
- (Hy) هیستری Hysteria
- (Pd) انحراف اجتماعی Psychopathic deviation
- (Pa) پارانویا Paranoia
- (Pt) ضعف روانی Psychasthenia
- (Sc) اسکیزوفرنیا Schizophrenia
- (Ma) هیپومانی Hypomania